تو چی می دونی که من نمی دونم!!!

سیریش شده که من هم می خواهم بیایم، هر چقدر این خواهر گرام ما دلیل و برهان می اورد قبول نمی کند.

 عصبانی  می شوم. با آرامشی ساختگی می گویم: رهرا جان، حتما مادرت چیزی می داند که می گوید نیا

شیرین نگاهم می کند. از ان نگاه های اسکافی!!

خیلی آرام می نشیند. خودم هم باورم نمی شود  این همه تاثیر کلام!!!

بعد از چند ثانیه بلند می شود و می گوید : مامان تو چی می دونی که من نمی دونم!!! ها؟!!!

حالا بیا درستش کن ! مشکل شد دو تا!!!